Als de DearDoc danst...- dinsdag

Dan weet je dat het goed is.

Maar eerst mocht ik langs de Suikerdoc.
Aangekomen bij de inwendige geneeskunde, zag ik dat het niet dr. Zoet, maar Mister Suiker was, die poli hield.


Een vreugdesprongetje mijnerzijds, aangezien hij degene is die mijn doelstelling triggerde om mijn bloedsuikers beter te gaan maken.

En nu kon ik -em gaan vertellen dat het was gelukt!

"Waaauw, Djuna, een HbA1c van 43 (is 6.1 in oude waarde)! Dat is zoals een gezond mens!"
"Ja zo voel ik me ook!"

"Maar vertel mij! Hoe heb je dat gedaan!!!"

"Nou", zei ik, "Dat was simpel. Door wat u toen zei, besefte ik iets essentieels:
You can have anything in life, unless you are willing to sacrifice everything else, for it".

...


"Maar Djuna", sprak hij een beetje geschokt op zijn beurt. "Heb je dan het gevoel dat je er van alles voor moet laten? Of dat het een zware belasting is op je bestaan? Dat zou ik heel erg vinden". (Meelevende Rouwface).

Ik heb hem verteld dat het alles behalve dat is!
Het is niet zwaar, het is een beslissing.
Waar leg ik mijn prioriteiten.
Wat wil ik, wie ben ik, hoe wil ik mijn leven leiden.

Ik wil goede suikers.
En dat wil ik liever dan suiker in mijn koffie, liever dan dat ik frisdrank drink, liever dan de auto nemen.
Ik wil goede suikers en wat ik daarvoor moet doen of laten, voelt niet als een opoffering, dat voelt als een bevrijdend inzicht!

Ik denk dat die dokter 10 centimeter is gegroeid in de 10 minuten dat ik er zat.
"En euhm, dat euhm, heb IK teweeggebracht? Woow".

Ik kreeg een stevige hand, een "ga zo door" en met een afspraak voor over 6!!! maanden in mijn zak, mocht ik gaan.

Op weg naar de afdeling ten slotte, zag ik om beurten:

Al mijn dokers!

T-man JR (heel blij), Lieverrrd- Transplantman (superrr blij) en dan toch wel als highlight of the day:

De DearDoc.
Mijn lieve zorgzame CF dokter, mijn levensredder van het eerste uur.

"Waaaa Djun! Ik zag je op tv!!!"

Bijna dansend begroetten we elkaar, als oude vrienden die samen wereldoorlog II meemaakten.
We babbelden over het wonder dat leven heet en ik kwam er achter dat er in al die tijd dat ik hem niet zag, werkelijk niks veranderd was:
"Wat fantastisch hoe je dat deed op tv! Maar ik dacht wel: HALLO, hoe lang gaan ze haar nog laten rennen! Wat belachelijk, eerst rennen en dan een interview geven! Nouu, kromme tenen had ik!"

Een echte Banaandoc;
Sommige dingen veranderen nooit.


Andere zaken daarentegen...

Er is namelijk maar 1 ding beter dan dansende dokters en dat is:
Zelf dansen.

Op weg naar huis en

Afgelopen weekend tijdens CFBD met al mijn Cysters en Fibro's.

The
Best.