Meer dan een uur. Ik zit al meer dan een uur in bad. Het water is lauw geworden, mijn handen gerimpeld. Uit de boxjes van mij iPod zingt Kate Nash.
Ik dompel mijn hoofd nog eens onder water. Ik hoor het water uit de kraan stromen, zo onder water is dat een zwaar geluid, het klettert in mijn badkuip. Ik hoor ook mijn hart.
Regelmatig. Sereen.
Een mooi geluid.
Al 10 seconden.
10 seconden ben ik al onder water.
En ik kan nog veel langer.
Nog 10 erbij…
Een makkie.
Ok goed, ik kom boven.
Zo voelt het. Zo voelt het al een tijdje nu…
Alsof ik diep onder water zat, En nu boven ben gekomen.
Kate Nash zingt ‘Mouthwash’.
En terwijl ik uit bad stap en een grote handdoek om mee heen sla,
Zing ik met haar mee.
'Cause I use mouthwash Sometimes I floss I've got a family And I drink cups of tea
Het was een heerlijk weekje, waarin we niet hebben geaarzeld al het zuurverdiende geld op te maken enneuhm... We hadden DIKKE LOL!
Kijk maar...
Nog een Harry Potter- avondje (met heel toepasselijk 'stormweer'...) EN bijpassende 'Sinterklaas- knakworsten'... Een krantje in de zon... Snoepjes bij Bagels and Beans... Mijn hartje... Shoppen met MissPerson!!! (Dit is niet van mij alleen hoor hahahaha!). En verder maakten wij onze eigen zomer... (Denk het terras er zelf even bij en woooohaaaaa you've got yourself a summerdayyy...)
En ik deed ook nog aan het bestrijden van een hypo... Hahahaa...
Ha, je zal je afvragen waarom ik jou nu ineens een briefje schrijf. Tja, misschien wel een beetje vreemd.
Maar je moet er toch aan wennen, want dat ga ik zo elke week doen.
Straks even langs de Transplantman en blazen (ik zal laten weten hoe het ging zodra ik terug ben! NB 15.00uur: Longfunctie geblazen en hij is weer UP naar 76%, GELUKKIG! DearDoc blij, iedereen blij! Wooohaaaaa!)...
Maar verder geen ziekenhuisdingen. Ik ben lekker aan het werk en aan het leven. Allicht denk je: waarom ga je niet ge-nieten van je leven in plaats van werken. Maar dat is nu juist het punt. Ik geniet van normaal zijn.
Toen we na een bruiloftsfeest van de week de zooi omruimden, en iedereen kapot- moe was en ik (ook wel kapot- moe hoor) nog kon lachen, zei een Dear Collega: ‘Waauw, ze maken jou de pis niet lauw…’.
Waaahahahaha.
Heel treffend gezegd.
Ik geniet van ALLES.
En zeker van dat werken.
Ik verlangde naar Ergens verwacht worden. Ergens op tijd moeten zijn.
Toen ik wachtte tot jouw longen mij kwamen redden, was dat wat mij het meest dwars zat. Dat niemand iets van mij verwachtte. Dat het niks uitmaakte of ik in mijn pyjama bleef of niet. Geen haan die daarnaar kraaide.
Daarom ben ik oorspronkelijk ook de blog begonnen. Om ervoor te zorgen dat men op iets van mij zat te wachten. Zodat tja, ik weet niet… Mijn leven niet in vain was?
Maar nu hoef ik me daar niet meer druk over te maken. Ik weet nu wel dat mijn leven niet in vain gaat zijn.
Nu heb ik er weer zelf grip op, snap je?
Als puber dacht ik altijd: als je iets wil, dan kan je het ook.
Hahaha, wat was ik toen dom.
Iets willen is leuk, maar dat heeft niks met kunnen te maken.
Ik denk dat ik bedoelde dat als je jezelf een doel stelt, je daarvoor ALLES kan geven wat je maar hebt, en dat je het dan redt.
Hoge cijfers, Carrière…
Zoals in het filmpje… Ik zou serieus gedacht hebben dat ik dat ook kon. Als ik maar ALLES ervoor over had.
Nu weet ik dat dat niet zo is.
Iets bereiken is een combi van fysiek en sociaal geluk en mentale kracht.
En eigenlijk, wat betekent dat nou eenmaal, iets bereiken…
Is dat belangrijk?
Ik weet het niet, DearDonor… Ik weet het niet.
Ik weet in ieder geval dat ik wel iets met jouw longen wil DOEN.
En ik hoop dat je je een beetje in mijn keuzes kan vinden.
Lieve groet,
De hoeder van je longen.
Zoals een dagje shoppen met de sisters in Breda en bagels met Lieve Elien.
Hahahaha en heeeeeel lang in de file staan op weg naar de Nijmegenmeisjes... Hiii but I guess that's part of life right? Niet op tijd ergens zijn...
Weet je nog dat ik schreef, een tijdje voordat longen nr. 5 en 6 zich aandienden, dat ik ZIN had, om mij weer druk te maken over banale dingen.
Over of mijn haar goed zat, over te laat komen voor een tentamen.
Wel, dat moment is aangebroken.
Ik voel me alsof ik zweef (ook letterlijk, MissMorrie, MissPerson en ik waren op de kermis en in de zweefmolen hahaha!).
Ik voel me gedragen door meer handen dan ik ooit had kunnen dromen. Ik voel me zo gelukkig.
En vooral:
Gezond.
De cirkel is rond.
Ik leef en ik zweef.
Elke dag meer en meer.
200 blogs dit jaar. 200 blogs vorig jaar.
Meer dan 600.000 bezoekers.
Ik word gedragen door jullie.
Werd.
Want nu Kan ik het zelf.
Denk ik.
Mijn longen en ik, Wij gaan leven als een gezond mens.
Het zal je niet ontgaan zijn dat ik gisteren niks heb gepost.
En dat was niet de afspraak, toen ik deze blog begon. Elke dag bloggen, dat zou ik doen.
Maar nu is het tijd om dat doel een beetje bij te stellen.
Ik denk dat ik namelijk elke dag hetzelfde wil schrijven:
‘WAAAAUW, wat ben ik gelukkig!’.
En ik denk dat, dat misschien een beetje saai word hè… (Hoewel, voor mij niet hoor!).
Ik heb ook niet echt diepzinnige gedachtes op dit moment, hahaha… Ik wil alleen maar Zwemmen (Luister maar naar het liedje hieronder).
Dus,
Wat denk je ervan als we een nieuwe deal maken? Elke dinsdag een blogje, wat vind je daarvan?
Dan kunnen we nog gezellig kletsen over gezonde mensen- problemen en gezonde- mensen geluk.
Goed?
Ik leef en ik zweef.
Met heerlijke lucht van mijn DonorHeld.
The Best gewoon!
(Oh je wilt vast en zeker nog horen hoe mijn eerste werkdagje was! WAAAAAAAAAAAAAAAAAA SUPER LEUK! Niks op de grond laten vallen en ook niet over iemand heen! (Jippie!). Al was het wel een bijzondere gewaarwording om door een collega te worden begroet met: ‘Rook je?’. ‘Nee…’. ‘Oh jammer…’.
Hahahahaa tja.
Toen dacht ik: hier hadden ze bij moeten zijn, mijn bloggy-friends…
Vandaag ging ik naar lieve Pauline, om haar nieuwe huis te bekijken.
Was zo bijzonder!!!
Je moet weten, Lieve Pauline was een aantal jaar geleden leerling-verpleegkundige op de longafdeling waar ik dus lag.
Een super leerling-verpleegundige mag ik wel zeggen.
Zo heeft zij bijvoorbeeld menig dokter weggejaagd wanneer ik (op bed) werd gewassen en precies op dat moment de artsenclub visite wilden lopen. Ze hebben natuurlijk wel van die gordijntjes voor om je bed, maar die lijken soms onzichtbaar voor dokters. Dus als je dan niet oplet, lig je daar en steken er ineens 4 witte jassen (2 co-assistenten, 1 arts-assistent en de longdoc) hun hoofd langs je gordijn. Naja, je hebt een beeld hè.
Maar Lieve Pauline liet dat niet gebeuren! En blijkbaar schept dat een band hahaha, Want friendship werd gesmeden.
Je hebt van die mensen die je leven veranderen. Al is het maar voor een minuutje van de dag.
Zij werkt nu al lang niet meer op de longafdeling en ik euhm, kom er natuurlijk ook noooooit…
Een Dear Friend.
Vandaag zat ik dus bij haar in haar tuin.
Heb je dat wel eens, Dat er ineens zo’n moment is waarop je beseft:
Zo moet het zijn. Zo hoort het te zijn.
Samen theedrinken in de zon. In plaats van meeten in een ziekenhuiskamertje.
Absoluut The Best!
(Ik moest ineens aan deze denken. Bekijk -em vooral vanaf 1:20min. Zo Powerfull...)
Zus leest ‘The World According to Garp’ en ik… Lees hoe ik sushi maak.
Ach, verschil mag er zijn, toch?
En het heeft een reden hoor, dat ik sushi- boeken lees!
Ik ben maar weer even begonnen met Vloeibaar Eten, aangezien mijn maag weer heeeeelemaal niet wil wat ik wil. Helemaal total loss dat ding. Dus geef ik hem het enige wat hij wil, namelijk Bouillon.
En dat maakt dat ik HONGER heb hahaha!
En as you know, dan ga ik maar lezen over eten.
Dus dat hebben wij gedaan vandaag.
Een rustig dagje op het bankje in de zon.
Want morgen!
Ga ik samen met mijn TX-sis naar de voorpremière van de film ADEM, in Amsterdam!
WAAAAA we hebben kaartjes gewonnen, tof hè! JIPPIE!!!
