Het was al een hele tijd geleden,
Dat ik nog eens op de foto ging.
Op de Rontgen welteverstaan hè…
Mijn bright and shiny lungs (jaaaa weer een record vandaag: de VC (longinhoud) was 97%! Naaaa!). mochten op de foto.
En er was daar een 'knul' (Hahaha m’n moeder was mee…) die de mensen op de foto ging zetten.
'Mevr. Maais?
U kunt uw bovenlichaam ontbloten en dan kom ik u zo halen'.
'Uhuh. Maar ik heb geen BH met beugel aangedaan hoor, dus dan kan ik alles wel aanhouden toch?'
Nee.
Wel hoor.
Nee.
Nou, zeker wel, op de SEH doen ze dat ook altijd!
Nee.
WE-HELLLL!
Nee.
Dus heb ik me erbij neergelegd dat ik mijn 5 truien (want tja, winter hè!) uit moest doen.
Waarna hij mij inderdaad kwam halen en ik mocht bij het apparaat gaan staan.
‘Heeft u al eens eerder een foto laten maken’.
Sériously?
???
‘Oh ok, ja dus…’.
'U mag zometeen heel diep INNNNAAAAADEMEN en dan als ik het ZEG, pas als ik het ZEG, mag u weer doorademen'.
'Ok, diep INNNNNN…'.
…
…
…
(Hallowaaaaaa met die oude longen had dit niet gekund hoor!).
…
'Euhmm… wat denk je... Mag ik al ademen? (Sorry, beetje pesten is dat hè).
'OH! JA! SORRY! VERGETEN! Adem maar even ja!
Het machien doet het even niet'.
Na twee keer opnieuw, een rode snoet en een zweetdruppel zijnerzijds, deed –ie het dan toch.
*KLIK*
My Bright and Shiny Lungs
dinsdag 29 november 2011
zondag 27 november 2011
Zomaar even tussendoor- zondag
Soms besef je het gewoon ineens hè...
I'm such a LUCKY GAL!!!
Met lieve Elien Sintshoppen bij de Ikea!
Met MissMorrie en MissPerson lekker dansen...
Cysters op de CF-dag!
Dinner bij 'mijn' Nijmegenmeisjes!
En een heerlijk familiefeestje.
maandag 21 november 2011
Maar dat doe ik zelf wel even- maandag (aka Zonder Maagsonde- maandag)
WAAAAA je gaat me echt uitlachen (zometeen inderdaad, na het zien van het filmpje...)
Er was goed nieuws.
Ik mocht stoppen met de sondevoeding, en als dat goed ging, mocht de maagsonde ERUIT!!!
De dietiste belde me vorige week, om mij van dat nieuws op de hoogte te stellen.
Ze vroeg me of ze een afspaak moest maken bij de MDL om –em eruit te laten halen.
En ik zei, met mijn grote mond…
Neeeeee joh! Dat kan ik zelf wel!!!!!!
En aldus geschiedde.
Ik zou dat ding er zelf wel even uittrekken.
En eerlijk…
Hahahaha ik had me IETS beter kunnen voorbereiden…
Onze voorbereiding bestond namelijk vooral uit een slokje moed.
En dat is wel euhm..
Te zien
Zeg maar.
Kijk en huiver.
(onder het filpje vind je de tekst hahaha)
(Voor hen onder ons die niet weten hoe je zoiets aanpakt: het blijkt dat je een ballonnetje, gevuld met vloeistof, eerst moet leegtrekken en dannnn kan je de MicKey eruit halen)
Hallo!
Wacht…
Wat ga je doen
Nou, ik ga nu het water, wat ik niet zeker weet dat het er inzit, ga ik eruit halen.
Waaa het zit er in!
Oeh
Zie je wel
Zit er zeker in!
Hij moet niet terug gaan!
En nu?
Weet ik niet, kan er nog meer uit?
…
Nou is de spuit vol!
EN NOU!
PAK EEN NIEUWE SPUIT!
PAK EEN 10CC!!!
-------------------------------------------------------------------------------
Hahahahaa, wat een lol!
Maar het is gelukt hoor! Yeeeeyyy!
Ik heb ook het filmpje van het daadwerkelijk ER UITHALEN zelf, maar ik weet niet of ik klaar ben om dat met het wereld wijde web te delen…
Er zijn grenzen, zelfs voor een bloggende Djunsie he…
dinsdag 15 november 2011
Dankbare dinsdag
‘Zullen we over een maand weer doen?’.
De Transplantman.
‘Maak maar voor over 4 weken een nieuwe afspraak.
OH NEE, wacht!
Dan kan jij natuurlijk niet…’.
Ik keek die lieve wijze Transplantman aan alsof hij mij net had verteld dat hij in Tibet het klooster inging.
Wat
Bedoelt
-Ie…
?
‘Volgende maand, op de 20e, dan is er natuurlijk GROOT FEEST, dan moet je maar niet hierheen komen!’.
‘Uhuh…’.
Hahaha ik wist nog steeds niet waar hij het over had.
‘Jouw FEEEEEST!!!’.
En toennnn begon er iets te dagen…
Dan is het mijn 1 jarige re-rebirthday!!!
Mijn Re-Transplantdag.
Mijn Longday!
De Transplantman was wel lichtelijk verbaasd dat ik dat ‘even’ was vergeten.
Maar ik heb het hem uitgelegd;
Ik vier ELKE DAG mijn Transplantdag!
Ik ben ELKE DAG dankbaar dat deze longen het zo goed doen!
En inderdaad…
Er is al bijna een jaar voorbij.
Dat is snel.
Maar het voelt ook al allemaal zo vertrouwd.
Het voelt alsof…
Alsof ze altijd al bij me zijn.
Ze zijn gewoon helemaal goed.
En dat bewezen ze vandaag maar weer eens!
Het was een roerig weekje, afgelopen week.
Ik zat er niet lekker in.
In m'n vel.
Dat heb je soms wel eens hè...
Dan kun je nog zo hard zoeken, maar vind je jezelf gewoon niet terug.
Bovendien haalde ik ook de griepprik en die viel niet goed.
Ik werd er een beetje lamlendig van.
Ziekig.
Koortsig.
Dus ik zag de bui al hangen.
Dacht dat ik slecht zou blazen, zou moeten blijven misschien zelfs.
De crisis- drama- gedachtes kwamen al op me af geslopen, als een leeuwin op haar prooi.
‘Oh jeeee.
Hier gaan we dan weer
Het begin van het einde’.
Maar NEE!
Niks van dat alles!
Een prachtige longfunctie en een tevreden Transplantman.
Wat een opluchting.
En dus... besloten we dat het hoogste tijd was voor een nieuw After-Transplant Tripje.
Ter ere van de aanstaande 1 jaar Djunsie en de longen.
Voor een extra happiness- boost.
Bij deze.
Ik denk dat je wel even moet glimlachen.
Dank je wel donor.
Dank je.
Hahahaha naar Disneyland Parijs dus...
Met de Sissen en MissPerson!
Yeeeeeeey!!!
De Transplantman.
‘Maak maar voor over 4 weken een nieuwe afspraak.
OH NEE, wacht!
Dan kan jij natuurlijk niet…’.
Ik keek die lieve wijze Transplantman aan alsof hij mij net had verteld dat hij in Tibet het klooster inging.
Wat
Bedoelt
-Ie…
?
‘Volgende maand, op de 20e, dan is er natuurlijk GROOT FEEST, dan moet je maar niet hierheen komen!’.
‘Uhuh…’.
Hahaha ik wist nog steeds niet waar hij het over had.
‘Jouw FEEEEEST!!!’.
En toennnn begon er iets te dagen…
Dan is het mijn 1 jarige re-rebirthday!!!
Mijn Re-Transplantdag.
Mijn Longday!
De Transplantman was wel lichtelijk verbaasd dat ik dat ‘even’ was vergeten.
Maar ik heb het hem uitgelegd;
Ik vier ELKE DAG mijn Transplantdag!
Ik ben ELKE DAG dankbaar dat deze longen het zo goed doen!
En inderdaad…
Er is al bijna een jaar voorbij.
Dat is snel.
Maar het voelt ook al allemaal zo vertrouwd.
Het voelt alsof…
Alsof ze altijd al bij me zijn.
Ze zijn gewoon helemaal goed.
En dat bewezen ze vandaag maar weer eens!
Het was een roerig weekje, afgelopen week.
Ik zat er niet lekker in.
In m'n vel.
Dat heb je soms wel eens hè...
Dan kun je nog zo hard zoeken, maar vind je jezelf gewoon niet terug.
Bovendien haalde ik ook de griepprik en die viel niet goed.
Ik werd er een beetje lamlendig van.
Ziekig.
Koortsig.
Dus ik zag de bui al hangen.
Dacht dat ik slecht zou blazen, zou moeten blijven misschien zelfs.
De crisis- drama- gedachtes kwamen al op me af geslopen, als een leeuwin op haar prooi.
‘Oh jeeee.
Hier gaan we dan weer
Het begin van het einde’.
Maar NEE!
Niks van dat alles!
Een prachtige longfunctie en een tevreden Transplantman.
Wat een opluchting.
En dus... besloten we dat het hoogste tijd was voor een nieuw After-Transplant Tripje.
Ter ere van de aanstaande 1 jaar Djunsie en de longen.
Voor een extra happiness- boost.
Bij deze.
Ik denk dat je wel even moet glimlachen.
Dank je wel donor.
Dank je.
Hahahaha naar Disneyland Parijs dus...
Met de Sissen en MissPerson!
Yeeeeeeey!!!
dinsdag 8 november 2011
Under The Waves- woensdag
We’re all scared! If you’re not scared you’re not paying attention!
(Miranda Bailey in Grey’s Anatomy).
Beste CF,
Best gek, maar nog nooit eerder schreef ik jou een brief.
Dat komt eigenlijk omdat ik jou nooit eerder iets te zeggen had.
Ik accepteerde mijn eeuwige band met jou en that’s it.
Ik wist dat je bij me was en zou blijven, en ja ok, eerlijk toegegeven, dat feit negeerde ik ook wel eens.
Maar dat verandert nu.
Ik wil je toch het een en ander zeggen, DearCF.
Ik
Haat
Je.
En jaaaa je denkt; ‘moet dat nou op zo’n toon’.
Ja. Dat moet op zo’n toon.
BalenBalen, maar ik ben echt kwaad op je.
Ik haat dat je bestaat.
Ik haat het dat je ervoor zorgt dat mensen nieuwe longen nodig hebben.
Liters antibiotica. Zuurstof. Ziekenhuizen.
Ik haat het dat mensen, mooie mensen, dappere mensen, lieve, bijzondere mensen doodgaan.
Door
Jou.
Ik haat dat je zoveel van ons wegneemt,
Ik haat dat we dan moeten zeggen ‘maar het heeft ons ook zoveel gegeven’.
Je hébt ons zoveel gegeven, dat is wel zo.
Maar dat maken wij er zelf van.
Dat doen wij zelf,
Zingeven aan ons leven.
En ja, wij hebben jou daarvoor ingezet, door jou is onze blik misschien helderder, proberen we extra te genieten.
Maar nu is het genoeg.
Ge- noeg.
Op een dag, beste CF, gaan we jou verslaan.
Écht verslaan.
Dat geloof ik echt.
En ik hoop met heel mijn hart dat, dat snel gaat zijn.
Want als je mijn kind was, zou ik je in de hoek zetten.
Als je mijn man was, zou ik van je scheiden.
Als je mijn buurman was, zou ik verhuizen.
Als je mijn werkgever was, had ik gisteren al voor een nieuwe baan gesolliciteerd.
Als je verkoper was in het snoepwinkeltje om de hoek, zou ik acuut geen snoep meer eten.
En nee.
Ik vraag me niet af;
‘Waarom?’.
Omdat ik weet dat dat niks oplevert.
En ja. ‘Waarom niet?’.
Maar je moet weten, jonge mensen gaan DOOD.
Liggen in het ziekenhuis.
Hebben pijn.
En verdriet.
En dat komt door jou.
Ik heb plannen.
Ik heb hoop.
Ik ben een gelukkig mens.
Maar ik zou het leuk vinden, als je wordt verslagen.
Dus.
Bij deze.
Geen verzoek, want ik heb niet het idee dat je luistert.
Meer een waarschuwing.
Er komt een dag,
En dan ben je verslagen.
Groet,
Djun
(Miranda Bailey in Grey’s Anatomy).
Beste CF,
Best gek, maar nog nooit eerder schreef ik jou een brief.
Dat komt eigenlijk omdat ik jou nooit eerder iets te zeggen had.
Ik accepteerde mijn eeuwige band met jou en that’s it.
Ik wist dat je bij me was en zou blijven, en ja ok, eerlijk toegegeven, dat feit negeerde ik ook wel eens.
Maar dat verandert nu.
Ik wil je toch het een en ander zeggen, DearCF.
Ik
Haat
Je.
En jaaaa je denkt; ‘moet dat nou op zo’n toon’.
Ja. Dat moet op zo’n toon.
BalenBalen, maar ik ben echt kwaad op je.
Ik haat dat je bestaat.
Ik haat het dat je ervoor zorgt dat mensen nieuwe longen nodig hebben.
Liters antibiotica. Zuurstof. Ziekenhuizen.
Ik haat het dat mensen, mooie mensen, dappere mensen, lieve, bijzondere mensen doodgaan.
Door
Jou.
Ik haat dat je zoveel van ons wegneemt,
Ik haat dat we dan moeten zeggen ‘maar het heeft ons ook zoveel gegeven’.
Je hébt ons zoveel gegeven, dat is wel zo.
Maar dat maken wij er zelf van.
Dat doen wij zelf,
Zingeven aan ons leven.
En ja, wij hebben jou daarvoor ingezet, door jou is onze blik misschien helderder, proberen we extra te genieten.
Maar nu is het genoeg.
Ge- noeg.
Op een dag, beste CF, gaan we jou verslaan.
Écht verslaan.
Dat geloof ik echt.
En ik hoop met heel mijn hart dat, dat snel gaat zijn.
Want als je mijn kind was, zou ik je in de hoek zetten.
Als je mijn man was, zou ik van je scheiden.
Als je mijn buurman was, zou ik verhuizen.
Als je mijn werkgever was, had ik gisteren al voor een nieuwe baan gesolliciteerd.
Als je verkoper was in het snoepwinkeltje om de hoek, zou ik acuut geen snoep meer eten.
En nee.
Ik vraag me niet af;
‘Waarom?’.
Omdat ik weet dat dat niks oplevert.
En ja. ‘Waarom niet?’.
Maar je moet weten, jonge mensen gaan DOOD.
Liggen in het ziekenhuis.
Hebben pijn.
En verdriet.
En dat komt door jou.
Ik heb plannen.
Ik heb hoop.
Ik ben een gelukkig mens.
Maar ik zou het leuk vinden, als je wordt verslagen.
Dus.
Bij deze.
Geen verzoek, want ik heb niet het idee dat je luistert.
Meer een waarschuwing.
Er komt een dag,
En dan ben je verslagen.
Groet,
Djun
maandag 7 november 2011
Voor Marjolein- maandag
Lieve Cyster,
Nooit zal ik je vergeten.
Hoe dapper je bent.
Hoe stoer je bent.
Hoe je me zo ontzettend hebt geholpen voorafgaand aan de tweede Transplant.
Hoe je ongelofelijk veel meer wist dan ik.
Hoe je hebt gevochten.
En hoe je er nu niet meer bent.
Rust zacht lieve Marjolein.
Fly free, breathe easy.
Nooit zal ik je vergeten.
Hoe dapper je bent.
Hoe stoer je bent.
Hoe je me zo ontzettend hebt geholpen voorafgaand aan de tweede Transplant.
Hoe je ongelofelijk veel meer wist dan ik.
Hoe je hebt gevochten.
En hoe je er nu niet meer bent.
Rust zacht lieve Marjolein.
Fly free, breathe easy.
dinsdag 1 november 2011
Dromen zijn geen bedrog- dinsdag
Tja... hoewel ik al wel weer lekker heb gewerkt, ben ik nog niet helemaal ontwaakt uit de vakantiestemming hahaha!
Dus vandaar nog een blogje met Barcelona- foto's.
Barcelona...
Waar het 25 graden was.
Hahaha vanavond at ik boerenkool.
En toen ik ging hardlopen blies ik wolkjes van de kou.
Was ook niks mis mee eigenlijk.
Hahaha YEEEYYY ALLES is gewoon heerlijk zo, met de twee 'L'- en;
Liefde en Lucht, meer heb ik niet nodig!
Maar toch he, nog even die mediteraanse sfeer vasthouden nu.
Mmm...
Eerst en vooral op het vliegveld een Starbucks drinken natuurlijk!
Paella eten...
Lekker luilakken,
Met een prachtig uitzicht.
Maar ook door de stad flaneren.
En gekke foto's maken in de lift (hahaha tja...).
En dan is het eigenlijk weer veel te snel voorbij.
Fijne week iedereen!
Abonneren op:
Posts (Atom)