In een kathedraal in Dijon een kaarsje gebrand voor jou.
Hahaha en verder was de vakantie ook heel vredelievend, al zou je dat niet zeggen met al die potjes Risk die we hebben gespeeld!
Nu ben ik alweer een paar dagen thuis en eerlijk?
Hiii dat is ook wel weer super fijn eigenlijk!
Eerst een weekje bij mijn lieve lieve TX-Sis in haar franse huisje, daarna nog met MissPerson en MissMorrie op de camping.
En wat kan ik zeggen...
Kon niet beter!
Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa THE BEST gewoon!
Zwemmen in het lac...
Zonnen (JAAAA t was 30 graden!!! Jaloersmakend gewoon...)
Heerlijk samen eten...
Euhm en ja... afwassen dus...
Lange franse avonden...
Hiiii en meer afwassen...
En ooooook!!! Gekayakt!!!
9 km!
Waaaaaa WieHadDatGedacht hè...
Kastelen bezocht...
En onder de sterrenhemel liedjes gezongen.
Wat wil een mens nog meer, behalve dat het voor eeuwig mag duren?
Ik luidde mijn vakantie in met, hoe toepasselijk... een etentje!
Op mijn werk.
Hahahaha.
MMMMMM!
Verder werden de Missen ein-de-lijk weer herenigd!
MissPerson en MissMorrie kwamen terug van vakantie.
Dus dat vierden we ook.
En zo zie je ook gelijk: ik kan nog wel wat kleur gebruiken hahaha!
Uit Grey's Anatomy:
Meredith: Did you say it? 'I love you. I don't ever want to live without you. You changed my life.' Did you say it? Make a plan. Set a goal. Work toward it, but every now and then, look around; Drink it in 'cause this is it. It might all be gone tomorrow."
Lieve, lieve Donor.
I feel so blessed.
Weet je, Dear Donor?
Ik sta er elke dag bij stil.
Ik vergeet het nooit.
Nog steeds, en steeds meer, vragen mensen of het al ‘normaal’ wordt, dat ademen met goede lucht.
Echt kunnen ademen.
Of ik er al aan gewend ben geraakt.
En dan antwoord ik altijd:
Mijn lichaam wel.
Mijn hersenen ook.
Maar mijn hartje niet…
In mijn hart voel ik het elke seconde.
Hoe speciaal het is.
Terwijl mijn lichaam er al wel helemaal aan gewend is.
Ik ren rond in Het Restaurant alsof ik nooit anders heb gedaan.
En vragen gasten naar ‘dat litteken in je nek’ (ja, er komen veel artsen eten daar- 1 zei zelfs; Goh, waarom heb jij een tracheotomie gehad?’.
En ook veel mensen die na een paar wijntjes niet meer zoveel schroom hebben…),
Dan moet ik zelfs even denken;
Huh, welk litteken bedoel je?
Haha.
Deze week kwam ineens dr. Pocahontas in Het Restaurant eten terwijl ik aan het werk was.
Waaauw.
Dat was super bijzonder.
Echt zo’n gevoel alsof de cirkel rond was, snap je?
Zij heef vorig jaar ZO hard voor mij gestreden.
Zoveel bloedgassen hebben we samen geprikt voor de HUI.
Zoveel gesprekken ook, over hoe moet het verder- over, moet het wel verder- kan het wel verder?
Zoveel reddingen samen met de Transplantman.
En dan zit zij ineens te eten, daar waar ik serveer.
Waauw hè.
Ik weet heel goed hoe groot mijn geluk is.
En ik weet ook heel goed dat alles zomaar ineens weer voorbij kan zijn.
En dat er problemen op elke hoek van de straat staan te wachten.
- getuige het verhaal van lieve lieve Transplantbuddy Marjolein die nu tegen longkanker moet vechten.
Daarom omarm ik je longen, donor.
En elke seconde dat ik adem, is er 1.
Liefs,
De hoeder van je longen
Deze week...
PARTYYYY in de Efteling
En dinner met Dear Elien!
Vanmiddag zat ik met de MissSissen op het strand in Ouddorp.
MissLil’Sis legde plots haar boek weg en zei, zomaar uit het niets: ‘Waauw. Wat ben ik gelukkig’.
Bijna traantjes van mijn kant.
Welk kind van 14 jaar zegt dat!?
De meeste 14- jarigen zijn het wel, maar weten het niet! En mijn kleine sis…
Ik weet nog goed dat ik dit schreef, met Sinterklaas was dat, vorig jaar.
(Uit Grey's Anatomy) : “At the end of the day, faith is a funny thing. It turns up when you don't really expect it. It's like one day you realize that the fairy tale may be slightly different than you dreamed. The castle, well, it may not be a castle. And it's not so important happy ever after, just that its happy right now. See once in a while, once in a blue moon, people will surprise you , and once in a while people may even take your breath away.”
Ik wilde voor haar prinsen op witte paarden en kastelen…
En vanmiddag, zo op het strand met die strakblauwe lucht en het geluid van de branding vlakbij ons, I couldn’t help it thinking…
Well… Dit komt toch wel heel dicht in de buurt.
Dear Donor, dank je wel.
Dank je, dat je mijn kleine zus weer hebt laten geloven in
