Dankbare dinsdag

‘Zullen we over een maand weer doen?’.

De Transplantman.

‘Maak maar voor over 4 weken een nieuwe afspraak.
OH NEE, wacht!
Dan kan jij natuurlijk niet…’.


Ik keek die lieve wijze Transplantman aan alsof hij mij net had verteld dat hij in Tibet het klooster inging.

Wat
Bedoelt
-Ie…
?

‘Volgende maand, op de 20e, dan is er natuurlijk GROOT FEEST, dan moet je maar niet hierheen komen!’.

‘Uhuh…’.

Hahaha ik wist nog steeds niet waar hij het over had.

‘Jouw FEEEEEST!!!’.

En toennnn begon er iets te dagen…

Dan is het mijn 1 jarige re-rebirthday!!!
Mijn Re-Transplantdag.
Mijn Longday!

De Transplantman was wel lichtelijk verbaasd dat ik dat ‘even’ was vergeten.
Maar ik heb het hem uitgelegd;

Ik vier ELKE DAG mijn Transplantdag!
Ik ben ELKE DAG dankbaar dat deze longen het zo goed doen!
En inderdaad…
Er is al bijna een jaar voorbij.
Dat is snel.

Maar het voelt ook al allemaal zo vertrouwd.

Het voelt alsof…
Alsof ze altijd al bij me zijn.

Ze zijn gewoon helemaal goed.

En dat bewezen ze vandaag maar weer eens!


Het was een roerig weekje, afgelopen week.
Ik zat er niet lekker in.
In m'n vel.
Dat heb je soms wel eens hè...
Dan kun je nog zo hard zoeken, maar vind je jezelf gewoon niet terug.

Bovendien haalde ik ook de griepprik en die viel niet goed.
Ik werd er een beetje lamlendig van.
Ziekig.
Koortsig.

Dus ik zag de bui al hangen.
Dacht dat ik slecht zou blazen, zou moeten blijven misschien zelfs.

De crisis- drama- gedachtes kwamen al op me af geslopen, als een leeuwin op haar prooi.

‘Oh jeeee.
Hier gaan we dan weer
Het begin van het einde’.

Maar NEE!
Niks van dat alles!

Een prachtige longfunctie en een tevreden Transplantman.

Wat een opluchting.


En dus... besloten we dat het hoogste tijd was voor een nieuw After-Transplant Tripje.
Ter ere van de aanstaande 1 jaar Djunsie en de longen.
Voor een extra happiness- boost.

Bij deze.

Ik denk dat je wel even moet glimlachen.


Dank je wel donor.
Dank je.





Hahahaha naar Disneyland Parijs dus...
Met de Sissen en MissPerson!
Yeeeeeeey!!!