WTF- woensdag

Nu mijn longfunctie de magische supergrens van 90% heeft bereikt, waan ik mij onsterfelijk.
Ongenaakbaar en oneindig.

En toch…
Moet ik nu inmiddels toch wel weten dat dat niet zo is hè?

Ik kreeg een mailtje van de Transplantman met de uitslag van de gisteren geprikte bloedwaarden;
De EBV (inderdaad, het virus dat mij al die crisis-drama bezorgde in december) is weer aan het stijgen.

Nog geen 2 weken nadat de behandeling daarvoor gestopt is: PATS, alweer aan het stijgen.

AAARGHHH.


Weet je wat mij hoogste doel is dit jaar?
Ja, doe eens een gokje…

Het is niet
‘Zoveel mogelijk landen bezoeken’.
Of:
‘Zoveel mogelijk Transplantproof-sushi-dates houden’.

Het hoogste doel voor dit jaar luidt alsvolgt:

‘Heel 2012 thuis kunnen blijven zonder in het ziekenhuis te moeten logeren’.

Mooi hè.


Ik weet nog niet precies hoe ik dat ga bewerkstelligen.
Want ik weet heus heel goed dat je er meestal zelf niks aan kan doen.

Maar ik wil het wel.

Dat wil ik het allerliefst dit jaar.
Het aller- aller liefst.

En dan een plant
Een hond

Een familie.


Hahaa dat zeggen ze toch bij de AA, dat je dat zo moet aanpakken.

Werkt ook vast voor Transplantees.


Maar je vraagt je af…
Met een medicijnkast als deze…
WTF?
GA WEG EBV!



*Geen stress verder hoor, over de EBV (pfwahaha)… Nee maar serieus, een MAILTJE is zeg maar het tegenovergestelde van wat dokters doen als ze slecht nieuws hebben; een stoel erbij pakken.
Dus wat dat betreft zit ik gebakken!