Voor iedereen- vrijdag

Dinsdag bracht ik natuurlijk weer een bezoekje aan mijn DearZiekenhuis.





Ik reed erheen,

Prikte bloed (heeel veel bloed, waardoor de verpleegkundigen opwierpen dat de dokter maar een biefstukje voor mij moest betalen!),

Bracht een bezoekje aan mijn DearFriend,

Constateerde dat het erg vol lag op de afdeling,

Babbelde met het Transplantteam over mijn leven en de plant,

Sprak met de CF-handlanger en de DearDoc,

En keerde weer terug naar huis, alwaar ik een mailtje in mijn hotmail vond van de Transplanthandlangster dat het bloed goed was.



Vandaag liepen we 35 minuten hard.
En iedereen die we tegenkwamen, moedigde ons aan hahaha!
Variërend van: 'Zoooo meisjes, doorgoan ee, doorgoan!', tot: 'Kijk mor uit dagge nie geflitst wor!' (Dat laatste was denk ik licht- ironisch bedoeld hiiii).


Een roesje.

Je mag best weten, toen ik daarnet met een kopje thee de website van het CF-cafe opende, kwam ik weer met mijn benen op de grond.

Ik heb geluk gehad.
Ik heb het gevoel dat ik elke dag een beetje meer mezelf word, elke dag mijn lot een beetje verder ontloop.

35 minuten een prestatie?

Nee.

Geluk gehad en er iets van maken.

Geluk gehad met een DonorHeld, geluk gehad met een lief Transplantteam en een topnotch CF- doc en een supersupport-team.

Daarom wou ik een blogje schrijven vandaag.
Om te vertellen dat ik het niet vergeet.
Om te laten weten dat ik aan jullie denk, lieve Cysters en Fibro's in het ziekenhuis.
Hou vol.


'Nederigheid, dat hebben wij geleerd he Djun' (de Transplantman).
Vond ik mooi om het weekend mee in te luiden.