Uitgelaten kom ik thuis van werk (en van de 'afterworkparty'), schop mijn schoenen uit, zet de waterkoker aan voor nog een kopje thee, open mijn laptopje en BAM! Daar is het;
Het besef;
Je krijgt het niet cadeau.
Een Cyster heeft het moeilijk, vecht voor haar leven, wacht met Hoge Nood op nieuwe longen.
Ik staar naar het scherm en het enige wat ik kan denken is;
WHY.
Why oh freaking WHY!
Waarom moet het zo moeilijk zijn,
Waarom moet iemand eerst zooooo diep gaan,
Waar-om!
Ik begrijp het soms gewoon niet.
CF STINKS!!!
Op vakantie staken we, in de kathedraal in Girona, een kaarsje aan voor mijn DearDonor.
Mijn held.
Degene die mij nieuw leven inblies.
MrsMamsie pinkte toen een traantje weg.
'Wij weten het heel goed, wat een geluk ons is gegeven, lieve donor', fluisterde zij zachtjes.
Laat er nu maar snel een oproep zijn voor onze Cyster.
Een held die haar redt.
Alsjeblieft.
Dame, whatever get's you through today, HOU VOL!
Alsjeblieft.
Wat mooi verwoord meis!
BeantwoordenVerwijderenIk duim hard mee!
xx
Ik snik en ik snotter....één held hoeven we maar en ik zal hem/haar eeuwig dankbaar zijn. Dank voor je blog Djuun, straks lees ik hem aan haar voor.X
BeantwoordenVerwijderenpiep, meid, ja zo draait de wereld, nooit eerlijk.....we duimen voor een donor voor je Cyster en ik brand er ook een kaarsje voor
BeantwoordenVerwijderenknuf mieke
Mooi geschreven. Keihard is de werkelijkheid.... Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord inderdaad. Ik duim heel hard met je mee!
BeantwoordenVerwijderenOoohh Djuna....
BeantwoordenVerwijderenIk weet even niet wat te schrijven meis,maar ik duim heel hard met je mee.
liefs
Dicky Marie
Keiharde werkelijkheid, niemand kan verwoorden hoe dankbaar we een donor zijn!!
BeantwoordenVerwijderenVoelen met je mee!
Take care
Love you!
Ik hoop, hoop, hoop dat het lukt.
BeantwoordenVerwijderenIk duim ook met je mee.
BeantwoordenVerwijderenEen virtuele-duim-mee-gebaar.
BeantwoordenVerwijderen