'N niet te versmaden vergissinkje- vrijdag

Hoe vervelend een bezoekje ziekenhuis ook is, het is ook altijd wel fijn (voor even) om alle Helden terug te zien.

Zoals mijn Dear(CF)Doc, dr. Baas en dokter Blondie.
Alsof je een oude vriend tegenkomt.

Natuurlijk was dr. Pocahontas de eerste om mij te wijzen op de Nieuwe Co- assistent:
'Hij is KNAP!!!'. 

 

Ze had hem mijn blog laten zien en omdat hij dat zo CHILL had gevonden, mocht hij de anamnese komen doen.

'Hoiii, ik kom de anamnese doen!'.

'Okee... maareuhm, ik ga zo al naar huis hoor!'.

'CHILL!'.


Hij wilde natuurlijk ook graag lichamelijk onderzoek doen en zoals altijd, mocht hij als co alleen luisteren naar de longen.

En daar, mijn lieve bloggies, begint het verhaal.
(Waarbij ik nog even wil opmerken, voordat er weer allemaal Anoniempjes opstaan die menen de Eer Der Co-assistenten te moeten verdedigen of die vinden dat ik respectloos omga met dokters in spe: 
Dit alles bedoel ik met het Grootst Mogelijk Respect jegens IEDEREEN hahaha! Ok?). 

De Co-assistent luisterde aandachtig naar mijn longen en...

hoorde bij de uitademing, in de linkerlong ineens allerlei CREPITATIES!

Co: weet je wat dat betekent?

Ik: nou?

Co: dat betekent dat je vocht in je longen hebt.

Ik: vocht in mijn longen nog wel! Ik blaas net een FEV1 van nota bene 92%!

Co: jaaa, dat kan voorkomen hoor, zal je toch wel gewend zijn met jouw ziekte?

Ik: nou, mijn ziekte is vervangen door nieuwe longen en die hebben over het algemeen nog niet veel crepitaties laten horen, alleen toen met de Acute Rejectie, maar dat heb ik nu zeker niet.

Co: Najaaa, dat weet ik niet hoor. In ieder geval vocht.

Prima.

Dus luisterde hij verder en tadaaa, eureka! Hij vond zowaar de oorzaak van het geluid daar rechtsboven in de linkerlong:

‘HET WAS JE BH BANDJE! Ik zat net met de stethoscoop tegen het sluitinkje van je BH-bandje aan!’.

Wat.

Fijn.

‘Nou dokter, dat heeft u snel opgelost hoor. Waren ze allemaal maar zo fantastisch hier, dan hoefde nooit meer iemand een transplant!'.