Maag- Darm- Leverdoc- maandag

‘Zoooo zeg! Wat een LANDKAART!!!

De MDL- dokter.
Refererend naar mijn

2 Transplant- littekens
10 drainlittekens
2 verticale buikopratie- littekens
Sondevoeding-maagslang.


Je zou verwachten van de Maag-Darm-Leverdoc dat ze dit soort taferelen wel gewend is…

Maar nee.

Geschokt was ze.


Thanks hè...
Hahaha dat was niet bepaald wat ik in mijn already niet zo opgewekte stemming wilde horen.
Zeg maar gerust…

Het was nèt dat duwtje over the edge…


Normaal kan ik er heel goed tegen hoor, opmerkingetjes over mijn voorkomen.
Echt.

Maar met alleen vloeibaar eten in mijn maag ligt het allemaal net een beetje gevoeliger.

Ik wil graag dat iedereen zich niet zo met mij bemoeit.

Maar dat is juist de defenitie van Ziekenhuisland;
‘Bemoei je ermee tot ze beter zijn’.

Ook een goed streven, daar niet van, ik zal de laatste zijn die dat ontkent.


Maar MEN.

‘Zó kind, wat heb jij een spillebeentjes gekregen!’.
‘Nouuuuu heb je nou zo’n bol gezicht van de Pred of ben je zoveel aangekomen’.
‘Joh je lijkt wel zwanger met die buik!’.


Gelukkig was er redding in de vorm van de Transplantman.

Want de scopie ging vandaag niet meer lukken en dat hielp ook niet mee voor mijn gemoedstoestand (ik wil naar huisssss, ik ben zenuwachtiggggg voor dat stomme onderzoek, ik wil naar huisssss, zei ik al dat ik naar huis wil, zo snel mogelijk?).


En met het binnenstappen van de Transplantman in mijn kamertje, komt er altijd mentale redding mee.

Hoewel hij evenals zijn collega Lieverrrd- Transplantman, beaamde dat –ie zich toch wel wat zorgen maakte over die bloedwaardes, kan ik met hem goed babbelen (hahaha lees: mijn gal spuien…).

Dat ik naar huis wil.
Dat ik niet van plan ben om voor 1 onderzoek hier de hele week te gaan zitten wachten.
Dat ik eens een keer wil gaan leven, in plaats van steeds terug te keren naar Ziekenhuisland.
Dat ik normaaaaal wil zijn
En dat het tijd is voor die wereldvrede, die nog altijd on-afgestreept op mijn After- Transplantlijst prijkt.

En wereldvrede bereik je niet door in Ziekenhuisland op je bed te hangen hè.


Hij begreep het.

‘Maar je moet begrijpen dat je gewoon van heel ver moet komen hè’.

Hij is al blij als –ie me ziet rondlopen, zei –ie.


Maar er werden toch spijkers met koppen geslagen, gelukkig;

Morgen de roemruchte scopie, en dan een plan.
Jippie!!!

Hahaha en toen nam ik nog maar een theetje...

Die inmiddels vervangen is door C.leanPrep (hoor je mijn maag al juichen?). Waaaa wat ben ik dan blij met dat deel van de landkaart -zijnde de maagsonde- dat ik dat spul gewoon daar doorheen kan spuiten, in plaats van 4! liter te hoeven drinken.
(Zij die dat al eens deden, weten hoe smerig dat is hahaha!)