Dagske in 't Aantwerpse- dinsdag

'My head's all full... That's called thinking. Go with it...' (Uit: Grey's Anatomy). 

Euh ja, ik kon even niet meer slapen, so... Hier is de blog alvast!
(Dat niet slapen zouuuu eventueel iets te maken kunnen hebben met die Grande Latte Caramel die we op het station haalden, bedenk ik nu hiii oepsie...)!

Op Madurodam- maandag, alweer zo lang, lang geleden...
Schreef ik dit:

Weet je wat ik het meeste mis?
Mij verplaatsen.
Simpelweg mijn jas aantrekken en ‘doeidoei!’ ik ben weg!
De deur achter je dichttrekken en zelf bepalen wanneer je terugkomt.

Haasten voor de trein,
Ergens op tijd moeten zijn.

Zoals je weet, is het voor ons -employees van het fijnste restaurant ter wereld- op maandag weekend, dus... namen we het ervan natuurlijk!

Een dagje Antwerpen werd het en misschien had je het al had gezien aan het Starbucks tafereel (ik krijg daar trouwens de mooiste namen, zoals 'Julia' en 'Jona' hahaha): 

We namen de trein. 

We hoefden niet super erg te haasten gelukkig, hahaha (vandaar die koffietjes) maar het flitste toch ineens door mijn hoofd; 

'Kijk ons nou even gelukkig zijn'. 

Zal ik het ooit normaal gaan vinden allemaal? 

Ik denk het niet. 

Of, misschien ook wel.

In ieder geval... 

Wij dronken er ene. 

Want ja, autorijden hoefden we toch niet meer...