Dik word je niet zomaar- dinsdag

Geheel per ongeluk raakte ik verzeild op de poli ‘Voortplantingsgeneeskunde’.

Gisteren stond een bezoek aan De Professor, dr. de Kweker (niet zijn echte naam) op het programma.

Er gingen een aantal telefoontjes aan die afspraak vooraf.

‘Goeie dag, ik bel over de screening met betrekking tot uw kinderwens’.

'Mijn… wat?'

‘Ik bel in verband met de screening voor uw kinderwens’.

'Mijn. Kinder. Wens? Mijn kinderwens. Euhm sorry maar die bestaat niet. Ik wil geen kinderen, ik heb net een volwassen bank en ik weet nog maar sinds een week dat ik blousjes niet in de droger moet stoppen!'.

(ja, dat laatste is echt vreselijk, ik snapte al nooit waarom ik na elke wasbeurt dikker was geworden, maar blousjes blijken dus te krimpen! Maar dat terzijde).

'Oh. Maar waarom krijgt u dan die screening?'.

(Ik legde het haar uit, zal ik hier niet doen hahaha, hou het maar op bezorgdheid van de T-man).

'Oh'.

Dus kreeg ik al twee keer eerder een ‘voorafspraak’ en was het gisteren echt zo ver:

De Meeting Met De Professor.

En dat viel een beetje tegen.

Je verwacht toch altijd bij een Professor een attitude die past bij zo’n koninklijke status; een adelijke manier van gedragen ofzo hahaha.

Dat was deze professor niet bepaald gegeven;

Dr. de Kweker: ‘Waarom komt u hier, u heeft geen kinderwens’.

Ik: ‘Nee inderdaad, maar ik moest van de T-man’.

Dr. de Kweker: ‘Van wie?’  

Ik: ‘Van dr. *…*

Dr de Kweker: ‘Die ken ik niet’.

‘Weet je wat het is met jou, de computer start niet op, omdat jouw dossier te groot is’.

Ik: ‘Oh’.

Dr. de Kweker: ‘En ik heb al ZO NIET mijn dag, en we lopen al uit en nu kan ik jouw dossier ook al niet openen omdat die zo groot is’.

Ik: ‘Juist’.

Dr. de Kweker: ‘Maar ok, ik zie hier dat je veel medicijnen gebruikt he. Ben je verder wel gezond?’.

Ik: ‘Euhm… afgezien van CF en diabetes en nieuwe longen…. Perfect gezond zelfs!’.

Dr. de Kweker: ‘Hmhm’.

Als blijkt dat de computer is opgestart, bespreken we de uislagen van de onderzoeken en besluit de Professor met de legendarische woorden:

‘Nou en als je geen kinderwens hebt, dan kan ik niks voor je doen denk ik’.

Hahahahaa nooit eerder was het niet hebben van een kinderwens zo’n grote fout.

Maar goed, ik mocht gaan en dat was al rewarding genoeg, want ik mocht de zwangere vrouwenpoli rap weer verlaten.

De rode beschaamde wangen van hun mannen en de jengelende kinderen ver achter mij latend… 

Hahaha hier trouwens een sfeerbeeld van de Bankwarming! 

Hiii yeeyyy!