There are some wounds a surgeon can't repair. It takes a kind of power we just don't have. There's no such thing as magic, not in a traditional 'abracadabra, genie in a bottle' kind of way.
But there is magic in knowing that while not everything can be repaired, most everything can be survived.
(Uit: Grey's Anatomy).
Op advies van de DearHuisarts nam ik mijn stevige benen - inclusief toch wel wat knikkende knieën, mee naar de
FYSIOTHERAPEUT.
Evenals bij de huisarts was ook dat weer een vrolijk weerzien, aangezien het de laatste keer dat ik er was, niet bepaald goed ging met mij.
Om niet te zeggen: vet slecht.
Je zou kunnen stellen dat in de periode dat ik het meest bij hen kwam, ik op een schaal van 1 tot Ziek, meestal Zeer Ziek scoorde.
Ik revalideerde er bijvoorbeeld na de eerste Transplant en had toen al, het plan opgevat om 5 km te gaan rennen.
Dat idee leidde tot scheve blikken van het hele team daar: "Die meid kan amper van de deur naar d'r auto lopen zonder luchtloos neer te vallen, laat staan HARDLOPEN".
Gaandeweg bleek dat ik steeds meer wilde en mijn nieuwe longen steeds minder, net zo lang tot alleen de weg naar de fysio toe, al genoeg fysiotherapie was.
Je kunt dus stellen dat mijn komst nu, een hoog 'verloren zoon'- gehalte had, waar alle andere mensen in de wachtkamer slechts met verbazing naar konden kijken:
"Is zij teruggekeerd uit een warzone ofwat?".
En het was zeer nuttig!
Man man man, wat hebben we plannen gemaakt!
Mijn peesontsteking (die veroorzaakt blijkt door een niet goed genezen knieblessure!) gaan we behandelen en intussen ga ik lekker trainen op de crosstrainer (dat blijkt beter dan rennen, iets met belasting van de knie enzo).
Ik mocht ook nog even kracht meten.
WAAAA!
Waar ik in 2010, met 2 benen tegelijk 30 kg wegduwde, was dat nu 50 kg PER BEEN!!!
Naaaaa over stevige benen gesproken!
Yeey!
Maar goed, er is dus een plan en dat is het belangrijkste voor een meisje met meer renwensen dan haar benen dragen kunnen.
Dus (daar is -ie!) fietste ik gelijk door naar MissMorrie om te proosten.
Op het mooie weer, het zonnetje en tja... alles eigenlijk!
Ineens herinnerden we ons, de regel in het ziekenhuis; dat je na je Transplant moet kunnen opstaan van de grond, wil je naar huis mogen.
Toen ik dat kon, woooow, ik herinner me nog precies, hoe groots die overwinning voelde.
There is magic in knowing;
Dat zo ongelofelijk veel
Overwonnen kan worden.
Heerlijk jij een sportblessure ! voor mij ben en blijf jij een held.
BeantwoordenVerwijderenWat is het mooi dat je zo kan genieten.
Heb door mijn eigen oefenprogramma zo goed als geen tijd meer voor internet maar jouw blog sla ik toch zo min mogelijk over.
groetjes
Geke
Waauw, dat vind ik echt een groots compliment! Dank!
VerwijderenLiefs,
owww wat was ik blij voor je toen. En wat was het filmpje er bij ook grappig haha. succes bij de fysio en met al je plannnen meidje.
BeantwoordenVerwijderenSUPERWOMEN!!!Met een PLAN is die peesontsteking (oorzaak en gevolg)weer snel vergeten.
BeantwoordenVerwijderenDus fietsen, feesten en genieten tot je "rustig aan" weer kan rennen!!!!!!!!!!!
Take care!
Love you!
Meggaaaa knuffel!
BeantwoordenVerwijderenYoure amazing!
Heeeeee dat plaatje had ik op die cd gezet die ik je opgestuurd had. Heb je die nog??
BeantwoordenVerwijderenWaaa Jroen! Sterker nog: hij zit nu in mn auto-cdspeler!
VerwijderenHaha wat tof, leuk dat je het waardeerde, en nog steeds. Vond het leuk dat ik toen iets voor je kon doen.
VerwijderenJe hebt ze allemaal versteld doen staan :-).
BeantwoordenVerwijderenGa zo door, Djuna, ik heb veel bewondering voor je.
Meis wat een super bericht weer!
BeantwoordenVerwijderenLiefs, liselot
Super Djuna! 50 kilo per been, najaaaa!
BeantwoordenVerwijderenOok even traantje hier, alles is mogelijk als ik dit lees :)
Knuffel