Fantastic diagnosis- friday

Naaaa ik ben dus geweest hè;
NAAR DE HUISARTS!

Al ging er wel veel coaching en support van zowel MissMorrie als MissSis aan vooraf:




Je moet weten, zo geroutineerd als ik ben in het bezoeken van ziekenhuizen, zo verschrikkelijk bleu ben ik, op het gebied van huisartsenbezoek.
Ik was er toch denk ik zo'n jaar of 8 niet meer geweest...

"Maareuh, moet je je dan AANMELDEN, als je binnenkomt?"
"Nee nee, hoeft niet".

Oh.

In de wachtkamer (ik ben een half uur te vroeg, in het EMC kan je dan tussendoor bijvoorbeeld bloedprikken ofzo, of mag je soms eerder... hahaha hier duidelijk niet!) staar ik gebiologeerd naar het kastje aan de muur, met daarop alle namen van de dokters, met een speaker. En een rood lampje erbij.
Al snel (jaja, ik leer snel!) kom ik erachter dat via dat machine de patiënten worden omgeroepen.
Dus spits ik mijn oren, om te weten te komen of ik al mag.

Begint er toch ineens een kind ( ? ) te schreeuwen!
Echt ooooorverdovend.

Dus        kan        ik        niet        verstaan        wie        er        mag!

Hahaha STRESS!!!


Maar eenmaal binnen, was het toch weer like the good old day's.
Of, nou ja, soort van...

"Zo Djuna, wat kan ik voor je doen?"

"Nouuuu... ik heb mijn voet geblesseerd denk ik, bij het hardlopen".

"Dat we dat ooit nog eens zouden meemaken hè, Djuna.
Jij hier met een sportblessure. Hoe gaat het met je!".

Ik vertel hoe megafantastisch het leven is met nieuwe longen en fijne lucht en ook, hoe ik aan mijn blessure ben gekomen:
"Ik rende de 10k, maar nu wil ik natuurlijk trainen om -em sneller te kunnen en toen...".

"Wie had dat gedacht hè Djuna, wie had dat gedacht".

Zie ik daar een traantje in de ogen van de huisarts?
Ik kijk beter; JA! Een traan it is!

Hij kijkt naar mijn voet en de diagnose luidt:
Tendinitis van de aanhechting van het vijfde beentje in de voet. Peesontsteking, that is.

"Gefeliciteerd mejuffrouw Maes, u heeft een officiële sportblessure".
"Geweldig! Maar euhm... wanneer denkt u dat ik dan weer euhm... kan gaan r..."

"Hahaha jij bent in al die jaren echt geen spat veranderd hè. Je geeft d'r een vinger en ze pakt je hele hand! Je mag rennen, ALS HET OVER IS!
Fiets maar, tot die tijd".

"Dag huisarts".

"Dag patient van een huisarts".


En wat kan een mens met nieuwe longen en heerlijke lucht, zich nog meer wensen.
Dank je wel lieve donor.